Sevgili Canım Kendim ekibi, dört günlük kamptan döndükten sonra öyle çok mutlu ve huzurlu hissediyorum ki etrafımdaki insanlar bile fark edip şaşırıyorlar. Kafamın içinde huzur verici bir sessizlik var. Deneyimlediğim duygular ve kazandığım dostluklar sayesinde yalnız olmadığımı aslında boşuna kendime var olmayan düşünceler ile zarar verdiğimi daha da iyi anladım. Bu hissin hiç geçmemesi için bize vermiş olduğunuz takım çantasını sonuna kadar kullanacağım. Her bir katılımcı arkadaşımı ve Canım Kendim ekibini sarıp sarmalayasım var. Kamptan sonra da ihtiyaç duyduğumuzda koçlarımızdan her zaman destek alabileceğimizi bize çok güzel yansıttılar. Bana YOL gösterdiğiniz ve hayatıma yeni bir anlam kattığınız için çok teşekkür ederim. Sizi seviyorum.

Nefes alabileceğimi ve nefes almanın hissini 38. yaşımda öğrendim. 
Aslında hayatı yaşamak çok kolaymış. Ama 38 yıldır kimse bana bunu öğretmemiş. Ben derin karanlık kuyularda boğulmak üzereyken Canım Kendim!i farkettim ve Yol kampına katıldım. Yol kampında yaşadıklarım ve orda nefes alabildiğimi farketmek bana çok iyi geldi. O iyi halimi görünce nefesim hiç kesilmesin ve yeniden doğan Nurgül Gökçe artık yaşasın diye koç olmaya karar verdim. 38 yıllık hayatımda yaptığım en iyi şeydi nefes almak 🙏🏻 
Bu yolu bize gösteren yaşatan hocalarıma ve katkısı olan yolda tanıştığım tüm arkadaşlarıma teşekkürü borç bilirim.

Nefes anlatılmaz yaşanır yaşayan bilir ben ben olalı hiç ben olmamışım? nefesle onu farkettim, başkalarını mutlu etmek için ben benden vaz geçmişim, aynaya hiç bakmamışım güzel olan göz rengimi bile görmemişim herkesin  bana katkilarindan bir Mualla yaratmışım oysa ben onların yarattığı bir Mualla olmuşum insan 50 yaşında yeniden doğarmı evet doğar ben bu yaşa kadar yedi defa doğmuşum ama yedinci defa doğdugumda işte herkezin  kattığı bir Mualla değil nefesin bana kattıgı Mualla olarak yeniden doğdum işte tam ben benim, bana bu yolda ışık tutan beni bana hatırlatan sizler Şebnem hocam Emrah hocam ve İbrahim, nefes koçlarım her birinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Canım Kendim ekibi anlatılmaz yaşanır.

Yol kampı uzun zamandır katılmayı istediğim çok özel bir deneyim idi. Okuduğum bir çok kitabın özeti gibiydi. Sevgili Emrah, Şebnem ve ekibiniz bizi çok özel hissettirdi. Oyunlar bizi çocukluğumuza götürdü. Kah ağladık kah güldük. Yemekler de çok güzeldi. Doğa muhteşemdi. Eğer bir hediye vermek ya da almak isterseniz Yol Kampı derim. Çok öpüyorum. Şimdiden özledim. Sevgi ve Şifa ile kalın.

Nefes Kampı sonrasında Nefes Koçluğu alanı, derinleşmekten korktuğum bir gelişim süreciydi. Ben kimim ki, kime ne yol göstereceğim anlayışına sahiptim. İçten içe merak ediyordum, bir yandan iş hayatıma parelel zaman ayıramam ya da öğrenir ve yapmazsam diyerek kendime engel koymaktaydım. Bir an ve bir günde karar verdim. Uçaktan atlamak istedim ve nefes farkındalığı ile hayatta ilerlemeye niyet ettim. Eğitimi ve süreçlerimi tamamladım, şu an seanslara başlayan bir nefes koçu olarak, madalyonun diğer tarafına hakim olmak paha biçilmez. Her bir seansta danışanılarımla birlikte yol alabildiğim için şanslıyım. Kendime yaptığım bu özel yolculuk için kendimi yürekten tebrik ediyorum. Hayatlarında gerçek bir farkındalık yaşamak isteyen cesur canlara can olmaya, nefesi daha tutkuyla yaşamaya ve yaşatmaya niyet ettim. Nefes Koçu olmak için yapmanız gereken ya da sahip olmanız gereken hiç bir şey yok, nefesin büyüsüyle o heyecanı yeniden canlandırmak için nefis bir kaynak var. O kaynak özünden gelen aşk, aşkı dinle ve kendine bu fırsatı ver! Bu yol bambaşka ve denemeye değer 🙏🏻 Şebnem Hocam, Emrah Hocam ve Sevgi Hocamızın liderliğinde iliklerimize işleyene kadar anlatan ustaların ve Canım Kendim’in bir parçası olmaktan ötürü gurur duyuyorum. 

Bir söz var. ”Kaybolmadan bulamazsın kendini” son 2 yılda kaybolduğumu hissettim ve bir Yol bulmalıyım dediğim yerde Yol’u gördüm. Yol’da insanların saf özleri ile buluştuğunu gözlerinde, sözlerinde görüp hissedince bir adım attım ve kendimi Yol’ da buldum. Muhteşem dört günde Nefesi ve Gerçeği iliklerime kadar hissettim, farkli insanlarin aynı yüzleşmeleri yaşamasına eşlik ettim ve kendimi buldum kendimce… Hep bildiğimiz ancak yaşarken unuttuğumuz bir çok şeyi hatırlatan samimi, fedakar, ilham verici bir ekip var Yol’da bu yüzden iyi ki deneyimledim; Her şey için sonsuz teşekkürler, herkesin Yol’ u açık olsun…

Eyvah evim kirlendi oysa yeni temizlemiştim. Çocuklar en sevdiğim vazomu kırdı cok üzüldüm. Kek kabarmadı, yemek yandı, yan komşu bana kızmış, evde eksikler varmış, mobilyayı misafirin oğlu çizmiş... Ufff bi' dünya bahaneler. Öfkelenmek sınırlenmek için ya da kendini üzmek için ne çok sebep var. Canım kendim, ben seni hiç mi sevmedim? Oysa seni sevmek için ne kadar çok sebep var. Sağlıklı bir kalp, mutlu bakan bir çift göz, hissetmek için ellerim, yürümek için ayaklarım, her gün şükür etmek için binlerce sebebim var. Tabii canım kendim demek ne kadar kolaymış. Sadece gör aynaya bak da, derine en derine ne kadar mutlu gozler var. Onları ağlatma sev. O göz, o kalp seni mutlu etmek için var. Artık görüyorum. 🙏 Etrafımdaki canlara bakıp bir zamanlar benim yaptığım öfke nöbetlerimin ne kadar boş olduğunu biliyorum. Uzatılan bir elim var tutmak isteyene çok şükür. 🙏

Hayatımın beni çok zorladığı bir dönemde iyi ki hayat sizleri karşıma çıkardı, iyi ki sizlerle karşılaştım ve iyi ki YOL kampına katıldım, yaşadıklarımın tarifi yok. Kampa katılmak hayatımda şimdiye kadar almış olduğum en muhteşem kararlardan biriydi. Hepinizin emeklerine ve güzel yüreklerine sağlık :) Yaşamı hissetmeye, gerçekten derinden hissetmeye başlamak ne kadar harika bir şeymiş :) Kendime izin vermek, hayatın içerisinde koşmadan, telaşsız, acele etmeden, sakin bir şekilde de var olabilmek ve bu şekilde de ilerleyebileceğim bilgisi çok iyi geldi. Ne kadar zihnimde yaşadığım, zihnimin hapishanesinde dönüp dolaşıp aslında kendi sınırlarımı daraltmış olduğumu fark ettim. Aylardır kendi üzerimde çalıştığım için aslında bunun farkındaydım fakat kamptaki fark edişim çok daha derinden oldu. Meğer benim gerçeğim sandığım halim aslında zihnimden gelen yanıltmacalarmış. Sıkışıklıklarım çözüldüğünde ve gerçekten derinden nefes alabildiğimde gerçekten yaşamanın ne demek olduğunu hissettim. Anlarımın içinde olmaya, yaşamı hissetmeye, bir çocuk saflığında hayatı yeniden keşfetmeye karar verdim. Gerçekten yaşamaya karar verdiğinde hayat mucizeye dönüşüyormuş. Bugün dünyanın sonu gibi görünen bir bitişin aslında yeni bir başlangıcın habercisi olabileceğini, yaşadığım olaylardan öğrenecek şeylerim olduğu için onları yaşadığımı, bana ne kadar çok şey öğrettiklerini, hayatın bizim için hazırladığı yeni bir yolun hep var olduğunu, aydınlıkların aslında en derin karanlıklardan sonra geldiğini kampta çok iyi anladım. Böyle güzel deneyimler yaşamama, kendi özümle buluşmama vesile olduğunuz, hayatıma dokunduğunuz ve aydınlattığınız için çooook teşekkür ederim. İyi ki varsın canım kendim ekibi, Her birimizin anlamlı yaşamları olması dileğimle ♥♥♥♥ Sizi çok seviyorum, hayatta her şeyin güzel gönüllerinizce olmasını dilerim. ♥♥♥♥♥

Ne söylesem az, ne yazsam yetersiz kalacak çünkü tam olarak böyle hissediyorumJ

2021 yılı itibari ile nefes ve bilinç dönüşüm çalışmalarına olan ilgim beni bu kampa taşıdı.

Yaklaşık 2 senedir, nefes çalışmalarımı online olarak öğrendiklerimle, kendim deneyimliyordum.

Kampta nefes çalışmalarındaki deneyimlerim ise bambaşkaydı…

Nefesimin limitlerini, doğal nefes akışımdaki tıkanıklıkları, koçlar ve ekip sayesinde daha fazla açabildiğimi fark ettim. Onların yönlendirmesi ve desteği bu anlamda çok kıymetliydi…

Aslında kampta deneyimlenen her bir çalışma bizi kendimize bir adım daha yakınlaştıran, bizi bizimle tanıştıran bir deneyimdi…

Yaşam boyu kendimize ne yaptığımız, nerelerde kendimizi limitlediğimiz, zihnimizin hangi düşünce örüntüleri ve yorumlarla dolu olduğunu küçük küçük fısıldayan ancak büyük farkındalıklar yaratan bir deneyimdi…

Her birimizin farklı yaşam hikayeleri, deneyimleri ve kişisel özellikleri vardı…

Kamptaki sinerji, farklılıklarımızdan çok bizi birleştiren hikayelerimizin olduğuydu…

Bölüp parçalamaktan ziyade birleştirici gücü birlikte hissetmek harikaydı…

Her bir anın dolu dolu yaşandığı 4 günlük bu kampı, en iyi deneyimleyerek anlayabiliriz…

Ve eğer ufak bir niyet varsa gönlünüzde, ne olursa olsun kendinize bu kampı hediye edin derim;)

Katılmak isteyenlere küçük bir tavsiyem olacak, kamp boyu tüm deneyimlere, çalışmalara kendinizi açmak, gerisi bahar bahçe J

Tüm yola çıkanlara, çıkmaya niyeti olanlara selam olsun…

Canım kendim ekibine ve kamp melekleri koçlara buradan tekrar teşekkür ederim.

Bize muazzam şeyler yaşattınız…

Sevgilerle….

Pandemi döneminde canımkendim.org bünyesinde sevgili Şebnem Deniz ve Emrah Günaçar'ın koçluklarında ilk on-line grup nefes çalışmalarını deneyimleyip ardından Eylül ayındaki YOL kampına katılan şansı insanlardan biriyim. 🙏🙏 Hem on-line grup seanslarının hem de kampın sayısız faydasını yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum. Söylemekten hiç bıkmayacağım; bir insanın kendisine verebileceği en güzel hediyedir Nefes, lütfen kendinizi bu hediyeden mahrum bırakmayın. 🎁🎁

Yolumu, kendimi 2 yıl sonra tekrar buldum. Hem de kelimelerle tarifsiz bir güzellikle… Kendimi çok daha sakin ve akışta hissediyorum. “Ben böyle değildim” diye diye geldim Çeşmeköy’e. Kimdim hatırladım. İyi ki geldim. İyi ki güvendim. Yine görüşeceğiz Sevgi ve selamlarımla ❤️

“Sen hiç gözlerin kapalı yürüdün mü, ben koştum” Ne var ben de koşarım dediğinizi duyar gibiyim. I ıh öyle olmuyor o iş.. Yolun başında seni yüreklendiren, koşarken yanında yoluna ışık tutan ve yolun sonunda seni saran koca yürekli insanlar olması gerekiyor.. İşte Canım Kendim’le yaşayacağın deneyim böyle birşey, ruhundaki fazlalıkları bırakırken ortaya çıkan gerçek BEN’in istediği yolu ve birlikte yürüyeceği yürekli insanları farkedeceksin. Aldığın her nefesle uyanacak, hissedeceksin. Kabuğun çatlayacak yeniden filizlenecek, renk renk açacaksın ve nihayet tünelden çıkacak ve yoluna huzurla devam edeceksin. Biz kampa 47 kişi girdik, çıktığımızda hepimiz bir olduk birbirimize can olduk, iyi ki.. YOL devam ediyor, kim tutar bizi? Tutana AŞK olsun ❤

Canım Kendim ekibiyle çok zor bir dönemimde tanıştım. Hem maddi hem manevi olarak çok sıkıntıdaydım. Hem hayatı hem kendimi çok sorguluyordum. Bir çıkış kapısı bulmak duyduğum her eğitime,her programa katılmaya çalışıyordum. Onlarla tanışana kadar. Önce Mucizeler Kursu sonra Yol'a katıldım. Ve  "Evet" aradığım buydu... Şimdi çok daha dinginim. Hayata ve kendime bakış açım değişti. Artık kendimi olduğum gibi, tüm eksiklerimle,kabul ediyorum ve "Nefes Aldığımı", "Yaşadığımı" hissediyorum...

Kamp boyunca yaşadığım deneyimler, kendimle yüzleşmeler ve seminerler, kendime, olaylara ve insanlara bakış açımı sorgulamamı derinleştirdi. Kamptan sonra karşılaştığım insanlar daha teslimiyette, kabulde insanlar. Algıda seçicilik midir bilmiyorum ama hiç bir şey değişmedi ama her şey değişti hayatımda. İçim bi kıpır kıpır sanki 10 yaş gençleşmişim gibi. Enerjik hissediyorum kendimi.sanki o dört gün önce dünyanın yükünü omuzlarımda hisseden ben değilmişim gibi. Geceleri çok sık uyanırken artık sabah uyanıyorum uykumu almış ve dinlenmiş olarak. Kafamda bir şeyleri çözmüş olmanın hafifliği ile kendime daha iyi davranıyorum artık. Kamptan önce attığım adım beni nefes kampına getirdi. Canım Kendim bana yolu gösterdiği için hepinize şükrediyorum.

Dört günlük NEFES kampı sonrası eve döndüğümde herkes nasıl geçti diye soruyordu. Klasik bir söylem olan anlatılmaz yaşanır cümlesinin ardından hep şöyle dedim; Çok aç olduğunuz bir anda karşınıza nefis bir yemek getirsele, afiyetle yedikten sonra ruhunuz, bedeniniz bunun hazzı ile doydu ve gevşediniz. Tadı damağınızda kalan bu yemeği düşündükçe hissettiğiniz hazzı düşünün, işte onun gibi l Öyle güzeldi ki; yemekten yorulduğunuz halde devam etmek, o lezzeti  bırak istemiyorsunuz diye anlattım. Çok nefes aldım . Her alış ile göğüs kafesim büyüdükçe oraya sevgi doldurdum. Şükürlü anlarımda kalıp, Gözyaşlarımı verdim. Sizi seyrettikçe kendimde, Şebnem’in enerjisini, Emrah’ın yalınlığını, Sevgi’nin disiplinini, ibrahim’de ki güveni gördüm. Başka gözlerde kendimi gördüm. Korkularımdan korktum. Sınırlarımı zorladım, koştum. Önce yok oldum, sonra küçük kız çocuğu Gül’ ün elinden tutum bu güne getirdim. O güzel sofradan kalkıp  döndüğümde nasıl olacak diye merak ediyordum . Rıtuelleri yapmaya çalışsam da oradaki gibi tam konsantrasyon halini yakalayamadım. Tasavvuf ile ilgili aldığım notları temize geçtim. Nefes çalışmaları sonrası hissettiklerimi yeniden okudum. Bazı şarkıların sözlerini, bazı kitaplardaki cümlelerin başka anlamlar taşıdığını farketmeye başladım. İçim neşe ile doldu, kamptan önce hep anlamlandıramadığım, takıllı kaldığım düğümler çözülmeye başladı. Daha çok yol var biliyorum. Henüz işe ve istanbul’a dönmedim. Kamp sonrası biraz böyle olmakta iyi geldi. Gerçek yaşam derdim eskiden o iş hayatına şimdi hangisi gerçek bakıyoruz birbirimize… Adım atmama vesile olduğunuz için HEPİNİZE AYRI AYRI çok teşekkür ederim.

Mark Twain der ki: Hayatınızda iki önemli gün vardır; ilki doğdunuz gün ikincisi neden doğduğunuzu keşfettiğiniz gün! İlkinde nefes alırsınız ikincisinde yaşamaya başlarsınız... Evet “Yol” her ne kadar anlatılmaz yaşanır olsada yukarıdaki gibi nefesle birlikte yaşamaya başlıyorsunuz teşekkürler “Canım Kendim” ekibi 💐

Kamptan sonra, en şaşırdığım farkındalık: Marketing amaçlı söylediğini düşündüğüm „kendini sevmek“ durumunun düşünce veya istikrarlı bir performans değil bir his oldugunu anladım.
Hissetmenin de ne oldugunu ilk defa üzerinde uzunca düşünmeden, seansta „sadece“ hissettim. Romantik bir itirafmış gibi duran durumun en basit açıklaması: Aslında kendini sevme durumunu ilk defa hissettim ve bu beni her insanla ortak olan bir sevgi hissine götürdü. Kamptaki herkese çok özel, hassas bir iş yaptıkları ve bunun farkında oldukları için çok teşekkür ederim.

Canım Canım Kendim Ailesi, 
Sizlerle tanıştığım için çok mutluyum💛🥳 
En başta asıl kendimle canımmmkendimle tanıştığım için aşırı mutluyum minnettarım🙏🏼🍀🧿Hala da bilemediğim bilmediğim ne çok ben varmış benden öte.. 🌙
Ne kadar da güvenli, huzurlu, dingin ve mis gibi bir yolmuş bu çıkmaya cesaret ettiğim. Heyecanlıyım bunun için neler mümkün aşırı ilgi duyuyorum meraklıyım da.. 
Gerçekten de bedenim ne çok kayıt tutmuş öyle benim dahi anlayamadığım ve hatırlamadığım sadece şunu biliyorum anlıyorum ve hissediyorum bir şey olmuşsa olmuştur🙏🏼❣ geri dönüşü veya değişimi mümkün değildir şimdiki kendimi değiştirmek mümkündür. Geçmişimi değil. “An” aşırı keyifliymiş aşırı tutkulu hayran kaldım kalıyorum kalmaya devam etmek için neler mümkün merak ediyorum🤩✨
Ben salak gibi geçmişimin büyün yüklerini sanki Seyit onbaşı gibi sırtlanmışım da yürümeye yaşamaya nefes almaya çalışmışım sıkışmış kalmışım da haberim yokmuş ta ki sizin mucizevi enerjinizle alanınızla karşılaşana kadar🌝🌞🌈 
Ne kadar da güçlüymüşüm, bir o kadar vurdumduymazken de mutluluk ne kadar mümkünmüş🌸 mest oldum🌟 O’nu o gözleri Işıl Işıl bakan cıvıl cıvıl fıkır fıkır olan Minik Hatice’yi gördüğümde anladım 🍀 Son seansta aynada gözlerimin içine baktığımda evet ya bu dedim söz verdim böyle içime sokasım geldi zaten içimdeymiş ki sadece toprak atılmış farkettim şimdi o topraklar ile nasıl sabırla hayatıma devam etmeye çalışmışım hayretler içinde kaldım kendimi nasıl ihmal etmişim ne güzel bir şeye vesile oldunuz öyle o küçük kız çocuğunun ışığını görmeme vesile oldunuz. Allah sizden binlerce kez razı olsun 🧿🙏🏼🤍 ilk seansta yok bu sefer kendin halledersin ağlama her işini ağlayarak hallet diyen babamın sesini dinlediğimde uyandığımda resmen gözlerim yanıyordu ve sinüslerin dolmuştu şaka gibi attık bütün duygularımı kabul ediyorum babam bile olsa sesini kısıyorum dışarıdan içeriye değil içeriden dışarıya duygularımdan utanmayarak olağan ihtiyacım olduğunu bilerek şenim. Son seansta hıçkıra hıçkıra güzelliğine ağladım hayatın nasıl yük etmişim kendime kendimi ben zannettiğimi zanlar dünyasında boğulmuşum topraklar altında kalmışım da bi köklenememişim ki hayata ayaklarımı o güzel toprağa basmaya cüret edememişim aslında nasıl güzel yarattığını göremediğime ağladım ne kadar mükemmel bir güçmüş Yaradanıma güvenmek. Teslimiyet ne kadar güzelmiş❣ şimdi Miniğimin sesini özümü dinliyorum daha doğrusu dinlemeye çalışıyorum😅 Elimden geldiği kadarı ile, yeteri kadar🌸🤩😇🥰🧐🤓🤗🤤 Olan ihtiyacım olanın teslimiyeti çok güzel. Olmamalı yapmamalı -meli -malı düşüncesi olmadan kendime nasıl davrandığının deneyimini tecrübe ediyorum. Sayenizde🥳✨😘🤓 
Seanslarda bırak, nefes kendiliğinden gelir nefesi yapma diyen koçlarımın sesleri geliyor bir şeye kendimi zorladığımda olmalı ya dediğimde bazı şeyler olmazsa daha güzeli olur🧡 
Artuk Hakikatime güveniyorum💚 Onu biliyordum da fakat hissetmek ne muazzam bir şeymiş ya tadından yenmezmiş 😋🍀 
Bütün yoldaşlarımı kalplerinden öpüyorum 😘 
Yolumuz ışık olsun inşallah her daim O’nun yolundan yürümek niyetiyle💕 
Allahım yolumuzu hayır etsin🙏🏼😇 
Nefes aldım, nefes verdim,burdayımmm! Pes etmemmm, yoooook❣
Yol, yoldan çıkınca güzeeeelllll✨ 
Olabiliiirrrrrr🤗 
İçeriden dışarıdaysa kocaman kucak dolusu aşk ile satılıyorum😋🍀❣😘🤗 
Nefeslerinden öpüyorum 💚 
Spread Love 💗

Bir yol kampının ardından bende kalanlar: Çesmeköy'ün kuş sesleri içinde yemyeşil atmosferinde tüm Canım Kendim ekibinin, candan ilgisi, sıcacık gülüşleri. Koçlarımızın bitmeyen enerjisi. Sadece sözlerde değil gözlerine de yansıyan "yalnız değilsin" ifadesi. Ama en önemlisi, kendimle kurduğum içsel bağ, içsel diyalog ve sorularımın cevabının kendimde olmasını farketmek. Teşekkür ederim yol arkadaşlarım, teşekkür ederim Canım Kendim.

Kamptan sonra nasılsın derseniz daha iyiyim derim çünkü nasıl olacağımızı biz seçiyoruz :) Özellikle kamp dönüşünün hemen sonrasındaki o enerjim çok yerindeydi ama tabi enerjiyi her gün aynı seviyelerde tutmak zor bazen modumun düşük olduğu, beni kızdıran durumlarla da karşılaştım ama hep bi durup düşünme fırsatı verdim kendime bu bile başlangıç için güzel bir adım bence. Ama şu anki amacım yeniden o kamp dönüşündeki enerjiyi yakalamak ve bunun için de nefesi hiç bırakmamak. Bunun için gerekli rehberlere ve yol arkadaşlarına sahip oldum en azından 🙏🙏